Verwondering, het voelt als openen, er gebeurt iets. Je horizon verbreedt. Je verbaast je, wordt verrast, verroerd. Ik verwonder me zelfs op dit moment over het feit dat ik hier op deze pagina deze tekst typ. Terwijl ik vijf minuten geleden nog geen idee had wat ik ging schrijven.

Wonderbaarlijk dat ik me bij deze mooie groep schrijvers mag aansluiten en ineens blijk te willen schrijven en delen wat ik voel over van alles en nog wat.

Regelmatig verwondert het me dat ik onderdeel ben van het leven en de mensen om me heen. Al die keuzes die ze maken, bewust of onbewust. Die voor hen wel of niet blijken te werken. Fascinerend hoe ieder op zijn manier met dingen omgaat en met de gevolgen daarvan weer verder gaat. Ik heb daarom het volgende gedicht geschreven.

Verwondering

Je bent daar
Je gaat waar
je hart je zegt te gaan

Je loopt zo
Je botst
Je leert ho

Elke dag
wandel jij je tocht
Aan het eind ervan, soms reeds aan het begin
vertel je wat je zocht
Waar je al wel
of nog niet
naar binnen mocht

Dat jij van alle deuren
in alle kleuren
de mijne kiest om door te komen
Mij met je wonderlijke aanwezigheid komt belonen

Het is een eer, steeds weer

Niet voor een keer
Niet voor iets meer
Maar zoveel dagen van je leven

Zodat ik aan de zijlijn
je zoektocht mag beleven

Elke dag, ieder moment biedt zich iets aan waar je je over kan verwonderen. Datzelfde ding kan je ook frustreren, boos maken, zacht maken, wat dan ook. Het is een keuze die we bewust kunnen maken als we niet meteen reageren. Vaak helpt het om even achterover te leunen en als een toeschouwer te kijken, ervaren wat het nou precies is dat er gebeurt. En zeker ook wat er gebeurt met jou terwijl datgene zich in jou of voor jouw neus afspeelt. Nog inzichtelijker kan het zijn als je denkt: jeetje wat gebeurt hier allemaal, wat verrassend en wat interessant. Als je daarna weer terug in de situatie stapt, reageer je anders. Met meer compassie, meer humor, vanuit een groter geheel, wellicht met wat minder ego.

Leef je eigen verwondering en de wonderen worden zichtbaar en geven inzicht voor jezelf en je omgeving. Hoe fijn is het om nieuwsgierig te mogen zijn naar wat er gebeurt in het leven van je kind en hoe hij kiest daarmee om te gaan. Kijk, ervaar en grijp niet meteen in met dat wat jij denkt te moeten toevoegen of afleren. Je kans de authenticiteit van je kind te ervaren en daarin eerst eens mee te gaan, zien wat het hem en jou oplevert.

Het leven is het wonder, het grote spel waarin wij mogen spelen, wonderbaarlijk fijn, wonderbaarlijk rot. Blijf je je verwonderen, dan gaan dingen op natuurlijke wijze langs je heen en mag je al dat je kiest ervaren.