MAMA

Terwijl je hier nu voor me zit
En zachtjes mijn verhaal aanhoort

Terwijl je in jouw stoel
het laatste koekje scoort

Zie ik
je huid, in kleine stukjes gebroken
Kleine richeltjes er tussen gekropen

Zacht bruin is ze
dunner dan de laatste keer dat ik je zag

Ook hangt ze verder weg van je gezicht
Ze glimt, in fijne straaltjes licht

Ongestreken lacht ze
Rustig wacht ze
op mijn volgende zinnen

Een scheut van verlies
beweegt van binnen

Met het besef
mama je wordt oud
is alles even koud

Het is alsof de wind
je dunne kwetsbaarheid
wil stelen

Terwijl ik haar hier wil houden
En met alles in mij
zacht wil strelen

Alsjeblieft blijf nog even

-Marjolein den Adel-